කුමාරිගේ සිහිනය....

"සමන් අද බබාලගේ ඉස්කෝලෙ ශ්‍රමදානයක්ලු' මං ඒකට ගිහින් එන්නම්"

"අද මං කලින් දැනන් හිටියේ නෑ නේ.මට කිව්වෙත් නෑ නේ.කුමාරී"

"දැන් දාලා තියෙන්නේ පුතාගේ ගෘප් එකට සුභද්‍රා අක්ක එනවා කිව්වා මං එයා එක්ක ගිහින් එන්නම්".

එසේ කීමෙන් පසු කුමාරී ගෙදරින් පිටවුනේ බොත්තම් සහිත බ්ලවුසයක් හා දණහිසෙන් මදක් අඩු වූ හිර සායක් ඇඳගෙන ය.

සමන් සහ කුමාරී යනු දැනට 45 හා 42 හැවිරිදි විවාහක යුවලකි. කුමාරී 42 විරිදි වුවද හොඳින් අග පසඟ ඇති යම් සරාගී පෙනුමක් සහිත කාන්තාවකි. පිරිමින්ගේ ඇස් දෙවරක් යොමුවන ඇය ඇතැම් පිරිමින්ගේ රාත්‍රියේ ස්වයංවින්දනයේ රුකුලක් කරගැනීමට මතක් කරගන්න තරමේ රූ සපුව කින් යුක්ත විය.  සමන් යනු දැනට දුර ප්‍රදේශයක සේවය කරන රියදුරෙක් වන අතර කුමාරී ගෘහණියකි. ඇය සහ ඇගේ මව සමඟ සිටින අතර සමන් සතිඅන්තයේ නිවසට පැමිණේ. 

කුමාරී පාරට පැමිණි පසු ගියෙ සුභද්‍රා ගේ නිවසටයි.

"ආ නංගී උඹ ආවද?"

"හ්ම් අක්ක එක්ක වැඩකට යනවා කියලා ආවේ"

"අරූ එනවා කියනවද" 

"හ්ම්, ඔව්"

"මේ බං උඹට හිතෙන් නැද්ද ඕක නවත්තන්න ඕන කියලා"

"හිතෙනවා අක්කෙ අනන්තවත්, ඒත් ඉතින් අනේ මන්ද"

ඒ සමඟම නිවෙස අසලට පැමිණීයේ කලු පැහැති කාර් රථයකි.

දෙදෙනාම ඊට ගොඩවූ අතර කුමාරී ඉදිරිපසින් අසුනෙන් හිද ගත්තාය .

රථය පදවාගෙන ආවේ තරුණයෙකි.ඔහු වසන්තය.

වසන්ත යනු නගරයේ පොත්හල් හිමියෙකි. ඔහු නම ගිය සල්ලාලයේකු යැයි කටකතා තිබුනද කුමාරී ඒවා විස්වසා කලේද නොකලේද නැත. නමුත් ඔහු ඇයගේ අනියම් පෙමයි. සමන් ගෙ නොලැබෙන පහස ඇය වසන්ත ගෙන් ලැබුවාය. වසන්ත ද ඇයට එය මැනවින් දුනි. මේ සියල්ල සුභද්‍රා හොදින් දනී. ඇයට සිටිනා එකම මිතුරිය කුමාරී බැවින් ඇය මේ සියල්ල රහසක් සේ සඟවා සිටිමින් ඇයට උදව් කරා ය. 

ඔහු සිනා මුසු මුහුණින් ඔවුන් පිළිගෙන නගරය බලා ධාවනය කළේය.

පසුව සුභද්‍රා නගරයෙන් බැස ගිය අතර කුමාරී හා වසන්ත ගියේ නගරයේ ඇති ඔහුගේ කඩයක් අසලට ය.

එය ඔහුට අයිති පොත් කඩයක් වූ අතර එහි ඉහළ මාලයේ ඔහු කාමරයක් ලෙස සකසා තිබුණි.

කඩේ පහළ සේවිකාවන් දෙදෙනෙකුට වැඩ කර අතර ඔවුන් කඩය භාර දි දෙදෙනාම පැමිණියේ ඉහළ මාලයේ කාමරයට ය .

කාමරයට පැමිණි විගසම ඔහු ඇයව ඇද තොල් උරන්න පටන් ගත්තේය.

ඇයට ඊට සහය දෙමින් ඇගේ සාය ගලවා දමා බ්ලවුසයෙ බොත්තම් ගලවන්නට විය. පසුව වසන්න ඇගේ ඇඳුම් ගලවමින් ඇඟ ඉඹින්න විය. ඇය යට ඇඳුම් පමනක් ඇද ඇදට ගොඩවූ අතර වසන්තද සියලු ඇඳුම් ගලවමින් යට කලිසම පමණක් ඇද ඇයව සිපගන්න ට විය.

ඔහු විසින් ඇයගේ තනපටය ගලවා තන් දෙක එලියට ගෙන හොඳින් උරන්නට විය. ඇගේ තන් හොඳින් වැඩුණු ඉතා අලංකාර තන් යුගලක් විය.

" ආහ් ආහ් ම්ම්ම් වසන්න" ඇගේ සිහින් කෙඳිරිලි හඬ කාමරය පුරා පැතිරුණි.

කාමරයේ දොර නොවසා තිබුන අතර ඒ ගැන ඔවුන්ට සිතීමට අවශ්‍ය නොවුනේ ඉහළ මාලටය පැමිණිමට කවුරුත් නොමැති නිසාවෙනි.  වසන්ත ඇයව සිපගනිමින් පහලට පැමිණි ඇගේ යට කලිසම ඉවත් කර යෝනිය හොදින් අතගා ලෙවකන්නට විය.

ඇගේ යොනිය අසල මයිළ් ඉවත් කර තිබූ බැවින් වසන්නට එය පහසු කටයුත්තක් විය. එමගින් ලැබෙන පහස ඇයට දාරගත නොහැකි බව ඇගේ කෙඳිරිලි හඬ වැඩිවීමෙන් පහළ සේවිකාවන් පවා දැනුනි.

" ලොක්ක අද නෙලනවා හොඳට"

" හ්ම් මටත් පේනවා කොහොමද සද්දෙ"

ඒක සේවිකාවන් උඩට පැමිණියේ කාමරයේ දොර අඩවල් කිරීමටයි. " ආහ් ආහ් ම්ම්ම් ආහ් බල්ලෝ සැප දෙන්න මට " කුමාරී ගේ විලාපය ත්‍රීවර වී ඇත. ඇය ඇගේ ජංගම දුරකථන ගෙන ජායාරූපක් රැගෙන දොර අඩවල් කොට පහලට පැමිණියාය.

"බලපං මේ " ඇය අනිත් සේවිකාවට ඇගේ ජංගම දුරකථන පෙන්වීය . එය දුටු ඇගේ අතින් මුව වසා ගත්තාය. 

මේ අතර කුමාරී වසන්තව ඇඳට දමා වසන්තගේ යට කලිසම ඉවත් කර ලිගුව එළියට ඇද උරන්න පටන් ගත්තාය. එය අගේ සැමියාගේ ලිගුවේ ප්‍රමාණය මෙන් දෙගුණයක් විය. වසන්ත කෙඳිරි ගාමින් ඇගේ හිසෙන් අල්ල ඔහුගේ ලිගුව කට තුළ ඔබා දමිමින් සිටියේය .

ඇයද ලිගුව සහ ඇට දෙක හොදට උරමින් වසන්තය උන් හිටි තැන් අමතක වන තරමේ සහනයක් ලබා දුනි.

පසුව ඇය ඇගේ තන් දෙක අතරින් ලිගුව තබා ඉහලට පහලට කර ඇය නැගිට ඇගේ යොනිය වසන්තගේ මුවට සිටින සේ හරවා ඇය ඔහුගේ ලිගුව උරන්න විය. ඔහුද ඇගේ යොනිය හා පසුපස ද හොදින් ලෙවකමින් ඇයට දාරගත නොහැකි සැපයක් දුනි.

පසුව ඇය ඔහුගේ ඇග මත නැගී ලිගුව යොනියට දමාගෙන හොදින් රමණය කරවන්නට විය. 

"ආහ් ආහ් ආහ් ම්ම්ම් ආහ් ම්ම්ම් ආහ්" ඇගේ කෙඳිරිලි හඬ කාමරය පුරා පැතිරුණි.

පසුව ටිකකින් ඔහු ඇයව බලු තාලෙට තබා ගහන්නට විය . සෙමින් සෙමින් ඇරඹි එය පසුව එක්තරා වේගයකට ඔහු ඇයව රමණය කළේය. ඒ අතරම ඔහු ඇයගේ තන් යුගලය හොදින් මිරිකමින් හුරතල් කරමින් රමණය කරවන්නට විය. 

පසුව වසන්න වේගයෙන් රමණය කරවන්නට වූ අතර ඇයට ඒක් වතාවක් සුරතාන්තයට පත් විය. 

පසුව ඔහු නැවත ඇගේ යොනිය ලෙවකමින් තන් යුගලය මිරිකමින් දෙවන වතාවටත් ඇටය සුරතාන්තයට පත් කළේය.

පසුව ඔහු නැවතත් ඇයව සිපගෙන අයව වඩාගෙන ඔහුගේ ලිගුව ඇගේ යොනිය දමා රමණය කරවන්නට විය. එසේ රමණය කරන අතරතුර දී ඔහුටද සුරතාන්තයට පත් වීමට ආසන්න වූ බැවින් ඇයව දණගස්වා ඇගේ මුව තුලට ඔහුගේ ශූක්‍රතරලය පිට කලේය . ඇය ඉතා ආසාවෙන් ඔහුගේ ලිගුව උරා එම තරලයට ගිල දමා ඇඳට පැන ඔහුවද බදාගෙන නිදාගත්තය. 

පැයකට පසු ඇය ඇහැරෙන විට වසන්තද ඇය අසල සිටීයාය.

" වසන්ත! "

" ඇයි මැණික"

' මට මැණික කියන්න එපා"

"ඒ මොකද"

"මට කියන්න දෙයක් තියෙනවා"

" මොකක්ද පැටියෝ"

"ආනේ මට පැටියෝ කියන්නත් එපා"

"හ්ම් "

"අපි මේක නවත්තමු"

"මොකක් ද "

"මේ සම්බන්දේ"

"ඇයි ඒ මොකද මගේ අවුල"

" මං බැඳපු ගෑනියෙක්. මගේ දරුවා දැන් ලොකුයි.මට බෑ එයාගේ තාත්තා නැති කරන්න."

"හ්ම් ඒකද හේතුව"

"ඔව්"

"මං හිතුවා උඹේ පෙ### මිනිහා සැප දෙන්න පටන් අරං කියලා "

" වසන්න මේ "

" ඇයි උඹට දුකද ඌට බනිනකොට"

" මගේ මිනිහා එහෙම නෑ "

" එහෙනම් හු#තියේ අහවල් එකටද මාත් එක්ක හැමිනුනෙ."

" මට ගෙදර යන්න ඕන"

"ඉතින් පලයං බැල්ලී"

ඇය හඩමින් ඔහුගේ කඩයෙන් නික්මුණු අතර ඇයු සුභද්‍රා සමඟ ඇගේ නිවසට ගොස් සවස් වන තුරුම සිටියාය.

" සර් අද කොහොමද" කඩයෙ සේවිකාවන් දෙදෙනො ඔහුගෙන් ඇසුවේ ඔහු පහලට පැමිණි පසුවයි. කුමාරී හඩමින් යන අයුරු ඔවුන් දැක තිබුණි.

" අවුලක් නෑ ඒකී ආයේ එන එකක් නෑ"

" ඒ මොකද සර්"

" ඒකට දැන් තමයි පවුල ලොකු වෙලා තියෙන්නේ බෑල්ලී"

" ඒකනේ සර් සර්ටත් වෙන වුන් තමයි ලොකු" එක සෙවිකාවක් පැවසුවේ නුරුස්සන ස්වභාවකිනි.

එයට සිනාගිය වසන්න

" හ්ම් දෙන්නම් කඩේ වහලා එනවලා උඩට . අද බොනස්"

කියමින් කඩේ දොර වසන්නට විය.

කුමාරී ගෙදර යන විට ඇගේ දරුවා සමන් සමඟ සෙල්ලම් කරමින් සිටියේය.

" අද කොහොමද" සමන් ඇසුවේ ඇගේ තෙහෙට්ටුව දැක නිසාය.

" ගොඩක් වැඩ කරා බබා එකයි."

" හ්ම් ඉන්න මං අන්න වතුර එකක් උණු කරා ගිහින් නා ගන්න" 

ඇය ඉක්මනින් නාන කාමරයට ගොස් හඬමින් නා ගත්තාය. ඇය හැඬීමට හේතුව ඇගේ සැමියාගේ ආදරයද එරෙහි වීම හා  වසන්ත සමඟ සම්බන්ධය අහිමි වීම යන දෙකටම විය. පෙර දිනයක ඇය වසන්ත ඔහු සමඟ තවත් ගැහැනියෙකු සමඟ අලිංගනයේ යෙදෙන අයුරු දුටු දින සිට ඔහුගෙන් වෙන් වීමට සිතාගත්තාය. ඇය එය දුටුවේද තම සැමියා සමඟ නගරයේ බඩු මිලදී ගැනීමට ගිය වේලාවේදී ය.

මේනිසා ඇය නැවතත් සමන් සමඟ සාමන්‍ය ලෙස ජීවත් වීමට පටන් ගත්තාය. සමන් මේ කිසිවක් නොදන්නා නිසා කිසිම කරදරයකින් තොරව ඇයට පවුල් රැකගැනීමට හැකි විය. එහෙත් වෙනදා මෙන් ම ඇගේ කායික පහස සකසන්නට සමන් අපොහොසත් විය. සමන් කල එකම දේ නම් සිපගෙන ඇය තුලට ඇතුල් වී තම ධාතු පිට කිරීම පමණි . 

මසකට පසු 

සිය සැමියා සමඟ රමණයෙන් පසු ඔහු නින්දට ගිය විට හදිසියේ ම දුරකථනය නාද විය. රමණයේ කටුක බවත් රාත්‍රියේ පැමිණෙන ඇමතුම නිසාත් කුමාරී නුරුස්සමින් 

එය ලබාගත්තාය.

"හෙලෝ"

"හායි"

"කවුද මේ?"

"මතක නැද්ද?"

"නෑ නමබරේ සේව් නෑනේ"

"මං උඹේ හු## පළපු වසන්ත"

"වසන්න???" 

ඇයට දුරකථන විසන්ධි කිරීමට සිතුවත් ඇයටම නොදැනී ඇගේ දෑත ඇගේ තෙත් වූ යොනියට ගොස් තිබුණි.